Czy...?

Czwartek:

Czas mija niepostrzeżenie, a przecież na kwarantannie powinien zwolnić, czyż nie? 

Tak, okazało się, że znów mojej rodzinie przypadło walczyć z coraz bardziej panoszącym się wirusem... Przeczucie nas nie zawiodło, choć póki co spełniło się w 50%, bowiem zakażony jest tylko J. Mój organizm się obronił, ale to jeszcze nie koniec tej walki, tym bardziej, że od tygodnia albo dłużej mam ciągły kontakt z patogenem (jakkolwiek beznadziejnie to brzmi) i nie mogę mieć pewności, że się nie zaraziłam. Według obecnych oficjalnych informacji powinnam wrócić do pracy w poniedziałek, tylko nieoficjalnie wiem, że przysługuje mi 20- dniowa kwarantanna. Szczerze mówiąc wolałabym, aby SANEPID wreszcie poinformował mnie, co mam robić, bo chciałabym MIEĆ PEWNOŚĆ, że po powrocie do szkoły nie będę nikogo zarażać. Jedno wiem- nowe przepisy niczego nie ułatwiły, w niczym nie pomogły, a wszystkie służby zaangażowane w walkę z chorobą radzą sobie coraz gorzej. 

Czy jeszcze kiedyś będzie "normalnie"? 

...

Sobota:

Od poniedziałku powinno ruszyć nauczanie zdalne, a ja mam przedłużone L4, ponieważ lekarka POZ uznała, że nie mogę pracować. Dodatkowo dziś byłam na wymazie- tym razem bezpłatnym, bo otrzymałam skierowanie. Obdzwoniłam połowę Śląska, aż w końcu ktoś odebrał i zapisał mnie na badanie. Mama od wtorku czeka na wynik wymazu. J. ma przedłużone zwolnienie lekarskie i izolację do przyszłej środy. Teściowa wczoraj czuła się gorzej, dziś na szczęście jest z nią lepiej. SANEPID nadal milczy, tylko dzielnicowy odwiedza nas (a właściwie J., bo ja i teściowa w żadnym wykazie nie figurujemy) regularnie, choć dopiero od wtorku. 

Czy jeszcze kiedyś będzie "normalnie"?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zwiedzam/-y

Eksploruję mniej sobie znane zakątki mojej miejscowości. Tym sposobem "odkryłam" kolejną piękną aleję ze starymi dębami. Wiem, że byłam w tym miejscu kilkanaście lat temu, ale wówczas wyglądało ono zupełnie inaczej. Kiedyś bowiem znajdowały się tam stawy. Obecnie właściwie nie ma po nich śladu. Za to wyeksponowano aleję i naprawdę robi ona wrażenie! Z mężem natomiast w weekendy zwiedzamy najbliższą okolicę. Dwie, trzy godziny poza domem to niewiele, ale nawet tak krótki czas pomaga oderwać myśli od złych informacji, zapomnieć o pracy, zwyczajnie zrelaksować się i pozytywnie nastawić na nowy tydzień. Przy okazji przypominamy sobie miejsca, w których dawno nie byliśmy. Za każdym razem znajdujemy też coś nowego. 
Czytaj więcej

11 listopada

Pamiętam, jak któregoś 11 listopada staliśmy w długiej kolejce po rogale świętomarcińskie, a tuż obok tętniło życie na poznańskim rynku. Tego smaku i klimatu pewnie nigdy nie zapomnę. Pamiętam, że dni przed 11 listopada od kilku lat wiązały się z intensywnymi próbami do akademii, za które byłam współodpowiedzialna.  Pamiętam, że 11 listopada to był dzień, kiedy uczestniczyło się w mszy świętej w intencji ojczyzny i Polaków.  Co zapamiętam z tegorocznego 11 listopada? Same złe wiadomości, o których nawet nie chce się pisać. Lepiej pomilczeć i pomodlić się. 
Czytaj więcej

O wszystkim (i niczym? ;) ) po trochu...

Póki co zrzuciłam 4 kg, choć bywa, że tylko 3. Ot, dobrą dietą to ja nie grzeszę. ;) Cieszę się jednak z tego, co osiągnęłam, wszak codziennie ćwiczę, ruszam się, po prostu staram się o siebie dbać. Dzięki temu jestem radośniejsza, z większym optymizmem patrzę na świat, kondycja też nieco mi się poprawiła, a to już coś, prawda?  ... Ten i poprzedni tydzień w dużej mierze spędziłam na sprawdzaniu uczniowskich prac. Opisy, opowiadania, rozprawki i całe testy egzaminacyjne prawie śniły mi się po nocach. Dobrze mieć to za sobą. ;) ... Zima powoli odchodzi w zapomnienie i choć dziś było naprawdę pięknie, i czekam już na tulipany, narcyzy i inne wiosenne kwiaty, to jednak trochę mi żal śniegu i mrozu. Nic nie poradzę, że lubię każdą porę roku, bo wszystkie mają w sobie coś powabnego. :) ... Pora na sen. Dobrej nocy i miłej niedzieli życzę! :)
Czytaj więcej